Ένα ευχαριστώ

Πέρασα μια βόλτα από το σχολείο σήμερα για να οριστικοποιήσω το μηχανογραφικό μου δελτίο. Δεν είναι έτοιμο και μάλλον ποτέ δεν θα είμαι βέβαιη ότι έκανα τις επιλογές που θέλω γιατί είμαι πολύ αναποφάσιστη. Όπως και να χει, δεν είναι αυτό το θέμα μου. Ούτε το ότι δεν υπήρξε άνθρωπος στο σχολείο που να μη με συγχαρεί για το σχέδιο όπου έπιασα την βάση

- εξαιρετικά ευχάριστο για κάποιον που απλά δοκίμαζε τις δυνάμεις του, χωρίς να έχει εμπειρία. Το θέμα μου είναι ότι οι καθηγητές με τους οποίους μίλησα σήμερα μου έδειξαν για ακόμη μία φορά πόσο πολύ με αγαπούν, πόσο νοιάζονται για τον καθένα ξεχωριστά αλλά και για όλους ταυτόχρονα. Όλοι τους μου επεσήμαναν πόσο ικανή και άξια με θεωρούν. Περιμένουν πολλά από εμένα. Δεν ξέρω όμως αν μπορώ να σταθώ αντάξια των προσδοκιών.

Συχνά σκέφτομαι τους ανθρώπους που (δείχνουν τουλάχιστον ότι) με αγαπούν και αγαπώ κι εγώ. Και δεν μπορώ να βρω τρόπο να τους ευχαριστήσω. Νομίζω ότι ποτέ τα λόγια δεν θα είναι αρκετά. Πάντα βρίσκονται δίπλα μου όταν τους χρειάζομαι και πάντα μου δίνουν κάτι. Είτε αυτό είναι αφορμή για σκέψεις, είτε γνώσεις, είτε απλά ένα χαμόγελο, μια λέξη ή μία ευχή. Νοιώθω όμορφα κάθε φορά και αυτό το συναίσθημα είναι ανεκτίμητο.

Δεν νομίζω ότι μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτούς τους ανθρώπους. Παρ' όλα αυτά θέλω να φύγω από όλα και από όλους. Σχεδόν. Θέλω επίσης όμως να ξέρουν ότι τους αγαπώ και τους ευχαριστώ. Όλους.
Πφφφ... Πολύ μελό !!