Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Το μονόγραμμα VII


Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα

Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μές στ’άπατα μιάν ηχώ
Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Νά σέ βλέπω μισή να περνάς στό νερό
και μισή να σε κλαίω μές στόν Παράδειο.

2 σχόλια:

  1. Το αποσπασμα αυτο..νομιζω ειναι ενα απο τα πιο δυνατά...

    Καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προσωπικά, όλο το ποίημα το βρίσκω πολύ δυνατό, Κούλα μου. :)
    Έδωσε ρέστα ο Ελύτης σε αυτό το αριστούργημα.
    Τα φιλιά μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή