Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

My Turn

Στο παιχνίδι με κάλεσε άμεσα ο TwistedTool και έμμεσα η kokonoula, οπότε, αφού πέρασε λίγο ο καιρός και ξεχάστηκε το θέμα, είναι η σειρά μου να ανεβώ στο βήμα. Λοιπόν, έχουμε και λέμε:


1. Ο πρώτος μου έρωτας ήταν στο νηπιαγωγείο. 
Καθόμασταν πάντα μαζί όταν ζωγραφίζαμε και όταν τρώγαμε. Και πάντα. Είχαμε πει ότι όταν μεγαλώναμε θα παντρευόμασταν. Ήταν ένα τόσο αθώο και ανιδιοτελές το συναίσθημα που ακόμη μπορώ να το θυμηθώ και θα θελα να το ξαναζήσω. Όχι ότι μπορώ. Και επίσης θυμάμαι το χαμόγελό του. Ήταν τόσο γλυκό!! Ο Θοδωρής, εκτός από όμορφο παιδί ήταν και πολύ καλός. Τώρα δεν ξέρω πολλά για την εξέλιξη του χαρακτήρα του, αλλά ξέρω ότι εξακολουθεί να είναι ένα πάρα πολύ όμορφο παιδί !!


2. Όταν ήμουν 2 χρονών είχαμε πάει στα άλογα. Πολλές φορές μου έρχεται στη μνήμη (κάτι σαν flashback) η εικόνα του εαυτού μου μικρή και του αδερφού μου να τρέχουμε έξω από ένα εστιατόριο με μεγάλες τζαμαρίες και να περνάμε κάτω από έναν ξύλινο φράχτη για να μπούμε στο μέρος που ήταν τα άλογα. Η ανάμνησή μου σταματάει εκεί. Οι φωτογραφίες συνεχίζουν με εμένα και τον αδερφό μου πάνω στα άλογα και με κάτι μικροσκοπικά ποδαράκια να προεξέχουν δεξιά και αριστερά του αλόγου. Σαν όνειρο τη θυμάμαι τη φάση, αλλά συνέβη πραγματικά.


3. Από τότε που βρήκα αλυσίδα (λίγες μέρες αφού γύρισα στην Θεσσαλονίκη τον Απρίλιο) και φόρεσα τον σταυρό που μου έδωσε η γιαγιά του Ανδρέα, δεν τον έχω βγάλει πολλές φορές. Είναι από τα λίγα πράγματα που αγχώνομαι μην χάσω, πράγμα που πήγε να γίνει ένα βράδυ στην παραλία όπου η χαζή είχα αφήσει τον σταυρό στην ψάθα και έπεσε στην άμμο. Και ήταν βράδυ. Και δεν βλέπαμε τίποτα. Και είχαμε φύγει από το μέρος που είχαμε τα πράγματα. Και άρχισα να κλαίω. Αλλά δόξα τω Θεώ, το βρήκαμε. 


4. Πάλι όταν ήμουν μικρή με είχαν πάει στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου. Πώς έχει η ιστορία. Ήταν άρρωστος ο μεγάλος μου αδερφός και είχε πάει η μαμά στο φαρμακείο να πάρει σιρόπι (Depon) γιατί το προηγούμενο μπουκάλι έφτανε για 1-2 φορές ακόμη. Επειδή όμως δεν είχε αρκετά χρήματα μαζί της, πήρε το φάρμακο, το έφερε σπίτι, το άφησε στο χωλ και γύρισε στο φαρμακείο να πληρώσει. Όταν ήρθε πάλι στο σπίτι, το μπουκάλι ήταν άδειο! Πήρε τηλέφωνο τον φαρμακοποιό, τρέξανε να με πάνε στο νοσοκομείο, με κράτησαν μέσα, μ' έπλυναν το στομάχι και ήμουν για μερικές μέρες στο νοσοκομείο. Μια μέρα, άνοιξε ο μπαμπάς το ψυγείο και είδε στο βάθος το μπουκάλι με το Depon. Είχα πιει το φάρμακο από το παλιό μπουκάλι και είχα βάλει το καινούριο στο ψυγείο !! Πφφφ !!


5. Ανακάλυψα πρόσφατα ότι μ' αρέσουν πολύ οι πατάτες. Μπορώ να ζω με πατάτες για πολλές μέρες και να μην τις βαριέμαι.


6. Υπάρχει μια επιστολή που διαβάζω κάθε φορά που δεν είμαι καλά και παίρνω δύναμη. Εννοείται ότι ταυτόχρονα αυξάνονται ραγδαία οι καρδιακοί παλμοί μου και τα μάτια μου βουρκώνουν. Αλλά μου δίνει πάντα κουράγιο όταν το χρειάζομαι.


7. Δεν ξέρω ποτέ τί ακριβώς είναι αυτό που θέλω. Και δεν εννοώ μόνο στη ζωή μου ή στις σπουδές μου αλλά ακόμη και στο τί γεύση παγωτό θα πάρω ή αν διψάω. Μόνο ένα πράγμα μπορώ να σκεφτώ που ξέρω σίγουρα ότι θέλω. Και δεν είναι καν πράγμα!!


Αυτά. Καλώ από όσους με διαβάζουν να παίξουν αυτοί που δεν έχουν παίξει ακόμη και να ξάναπαίξουν όσοι το έχουν κάνει ήδη. 


Πι.Ες. Τα φιλιά μου ΤΤ !!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου