Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

Θέλω αλλά δεν πρέπει.

Ποιος είναι ο χειρότερος εχθρός του "θέλω" ?? Καθόλου δύσκολη η απάντηση. Μα φυσικά το "πρέπει"!! Η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Ή όπως λέει και μια συμμαθήτριά μου, η γροθιά σου πρέπει να σταματήσει λίγο πριν τη μύτη του απέναντι. Όπως λοιπόν υπάρχουν περιορισμοί στην κατ' εξοχήν έννοια χωρίς όρια, την ελευθερία, έτσι και τα ποικίλα "θέλω" του καθενός βρίσκουν εμπόδιο τα διάφορα "πρέπει". Και το θεωρώ απολύτως φυσιολογικό αυτό. Δεν είναι δυνατόν απεριόριστα να θέλουμε.

Όταν όμως αυτό που θέλουμε είναι εφικτό και τα "πρέπει" της κοινωνίας το επιτρέπουν, αλλά θέτουμε εμείς στον εαυτό μας ένα ακόμη "πρέπει" που μας αποτρέπει ?? Ηθικές αναστολές ??Δεν θα το λεγα. Κοινωνικά αποδεκτό είπαμε και όχι ανήθικο. Καθωσπρεπισμός ?? Ούτε. Καταλήγουμε λοιπόν σε έναν ατέρμων κύκλο (όχι μετεμψυχώσεων) αλληλεπίδρασης του μυαλού και της καρδιάς.

Για να γίνω ίσως λίγο πιο κατανοητή, ας δούμε το παράδειγμα της σύγκρουσης του Τιτανικού (Χρυσάνθη) με το παγόβουνο. Όπως γνωρίζουμε πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας βρίσκεται μόνο το 10% του όγκου ενός παγόβουνου. Ο Τιτανικός μας λοιπόν ενώ κατευθυνόταν προς την Αμερική στο παρθενικό του ταξίδι και διασχίζοντας τον Ατλαντικό χαρούμενος, ξαφνικά να σου ένα παγόβουνο μπροστά του. Οπ, εμπόδιο. Δυσκολία. Και μεγαλύτερη από αυτή που φαίνεται, είπαμε μόνο το 10% είναι ορατό, συνεπώς πρέπει να υπήρξε ένα μικροοοοο λαθάκι στους υπολογισμούς. Και τί κάνουμε στα δύσκολα ?? Κολυμπάμε, κολυμπάμε... Σε αυτή τη σατανική περίπτωση, ωστόσο, το νερό ήταν συν τοις άλλοις και παγωμένο. Άρα η λύση αυτή δεν θα ήταν και πολύ καρποφόρα. Έτσι το καραβάκι μας (χάρην ευφημισμού "καραβάκι" βεβαίως - βεβαίως) άλλαξε πορεία και αντί της Αμερικής πήγε κατ' ευθείαν στον πάτο της θάλασσας παρασέρνοντας μαζί του και μερικές χιλιάδες ψυχές.

Εντάξει, τα πράγματα στην πραγματικότητα δεν είναι δα και τόσο δραματικά. Το πολύ πολύ να επέλθει μια απογοητευσούλα λόγω της ανεκπλήρωτης επιθυμίας, αλλά τί να κάνουμε ?? Αυτά έχει η ζωή. Όλα κάποτε αρχίζουν και κάπου τελειώνουν. Αρχίζουν από ένα "θέλω" και τελειώνουν σε ένα "πρέπει".

ΥΓ. Ναι, αυτό το ποστ έχει άρρηκτη σχέση με το προηγούμενο.

1 σχόλιο:

  1. Κι εγώ που τώρα τελευταία νόμιζα πως ο εχθρός του "θέλω" είναι το "βαριέμαι"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή